Paardenbloem (Taraxacum officinale) is een veelzijdige plant die al eeuwenlang wordt gebruikt in de traditionele geneeskunde. Hier is een overzicht van de belangrijkste informatie:
Algemene informatie
Paardenbloem is een meerjarige plant uit de composietenfamilie die vrijwel overal groeit. De hele plant is eetbaar – van wortel tot bloem. De naam “paardenbloem” verwijst naar de getande bladeren die lijken op paardentanden.
Genezende eigenschappen
De plant bevat verschillende bioactieve stoffen zoals bitterstoffen (taraxacine), flavonoïden, vitamines A, C en K, kalium, ijzer en inuline. Traditioneel wordt paardenbloem toegeschreven aan verschillende therapeutische effecten:
Spijsvertering: De bitterstoffen stimuleren de speeksel- en maagzuurproductie, wat de eetlust en spijsvertering kan bevorderen.
Lever en gal: Wordt gebruikt om de leverfunctie te ondersteunen en de galproductie te stimuleren.
Vochtafdrijving: De bladeren hebben een mild diuretisch effect, vandaar ook de volksnaam “pissebloem”.
Ontstekingsremmend: Bevat stoffen die mogelijk ontstekingsremmende eigenschappen hebben.
Bereidingswijzen
Thee: 1-2 theelepels gedroogde bladeren of wortels per kopje kokend water, 10-15 minuten laten trekken. 2-3 keer per dag drinken.
Tinctuur: Verse of gedroogde plant in alcohol laten trekken gedurende enkele weken. Dosering: 2-5 ml, 3 keer per dag.
Verse bladeren: Jonge bladeren kunnen rauw in salades worden gebruikt of gekookt als groente.
Wortelaftreksel: Gedroogde wortels koken in water voor 15-20 minuten, zeven en als thee drinken.
Voorzorgsmaatregelen
Hoewel paardenbloem over het algemeen veilig wordt beschouwd, kunnen sommige mensen allergische reacties ervaren. Bij galsteen- of nieraandoeningen is voorzichtigheid geboden. Raadpleeg altijd een zorgverlener voordat je kruiden gebruikt voor therapeutische doeleinden, vooral bij bestaande aandoeningen of medicijngebruik.
- Pieter Arendsen / Claude AI